درخواست 800 کارشناس ورزش کشور از ا.ن. : علي آبادي را ابقا نکنيد

عضو انجمن تربيت بدني و علوم ورزش ايران در نامه يي به محمود احمدي نژاد از او خواستند محمد علي آبادي را در راستاي تحقق شعار سياست زدايي، جوانگرايي و تخصص محوري که در زمان فعاليت هاي انتخاباتي در بخش ورزش روي آن تاکيد کرده بود، از سازمان تربيت بدني جدا کند. در بخشي از نامه اعضاي اين انجمن به محمود احمدي نژاد آمده است؛ «ضمن تبريک انتخاب مجدد شما به عنوان رئيس منتخب مردم براي چهار سال ديگر از شواهد پيداست در دور دوم رياست جمهوري جنابعالي قصد داريد از مديران متخصص و جوان در بخش هاي مختلف مديريت هاي مهم تان استفاده کنيد. به همين دليل اين انجمن که متشکل از 800 دکتر و کارشناس ارشد ورزش کشور است، آمادگي دارد تا طرف مشورت شما باشد. ما معتقديم اگر اين بار مديري از جنس ورزش را براي اداره ورزش کشور برگزينيد بي شک نتايجي بدتر از رئيس قبلي نخواهد گرفت.» دکتر سيدامير حسيني از اعضاي انجمن تربيت بدني و علوم ورزش ايران و از امضاکنندگان اين نامه مي گويد؛ «آنچه همه ما را وادار کرد تا خواهان نگارش اين نامه شويم، عباراتي بود که قبل از انتخابات، شخص رئيس جمهور بيان کردند. ايشان تاکيد داشتند ورزش نياز به دوري از سياست و تحول دارد. ما هم بر همين اساس معتقديم بهترين راه تحول در ورزش استفاده از مديران تحصيلکرده ورزشي است.» به نظر مي رسد اين نامه در حقيقت واکنشي است به نامه يي که چند روز قبل منتشر شد و در آن 38 رئيس فدراسيون هاي ورزشي ابقاي علي آبادي را براي چهار سال آينده از احمدي نژاد خواستار شده بودند. امير حسيني با اشاره به آن نامه مي گويد؛ «دو گروه از مديران ورزشي در بين امضاکنندگان نامه وجود داشتند. ابتدا جمعي از روساي کارکشته ورزشي که ترس از عدم حمايت سازمان ورزش از برنامه هايشان آنها را وا داشته چنين نامه يي را امضا کنند و دسته ديگر هم گماشته هاي رئيس سازمان هستند که حتي خيلي از آنها هنوز به عنوان سرپرست فدراسيون ها را مي گردانند و اصلاً رئيس فدراسيون منتخب نيستند.» اما چه چيزي باعث شده 800 عضو انجمن تربيت بدني و علوم ورزشي ايران که در بين شان چهره هاي برجسته يي از تاريخ ورزش قهرماني کشور ديده مي شود، نسبت به عملکرد رئيس سازمان تربيت بدني معترض باشند؟ حسين فرزامي يکي ديگر از امضاکنندگان نامه در پاسخ به اين سوال مي گويد؛ «چه بهانه يي بهتر از عملکرد علي آبادي در ورزش قهرماني وجود دارد. بي توجهي به نخبه گرايي و تخصص محوري منتهي به نقطه يي مي شود که هم اکنون در ورزش کشور شاهد آن هستيم. چرا بايد روزگار فوتبال ما اين باشد؟ چه بلايي سر کشتي ما آمده است؟ چرا تيم قهرمان جهان واليبال ما هفتم مي شود؟ اين درد ورزش ماست. ما جوان هايمان را با ورزش سرخورده کرده ايم.» سيدامير حسيني هم در پاسخ به اين سوال که آيا در نگارش اين نامه گرايش هاي سياسي نيز نقش داشته است يا خير، مي گويد؛ «ما همه تحصيلکردگان ورزشي و مديران ورزشي هستيم که کاري با لابي هاي سياسي در هيچ دوره يي نداشتيم. همين حالا در ميان دانش آموختگان ورزش، مديران جوان و باصلاحيتي داريم که همگي ارتباط نزديکي با دولت دارند. حرف ما اين است که رئيس جمهور يک بار هم به اين نسل اعتماد کند. فرق ما با سياسيون اين است که مي گوييم نگاه به ورزش بايد فرهنگي باشد، نه سياسي.»